26 Δεκεμβρίου 2010

ευχές

Καλές γιορτές σε όλους μας  με αγάπη φανερή και εκδηλωμένη!

Νοιώθω πως το μόνο που χρειαζόμαστε οπωσδήποτε για να περάσουμε καλά και να χαρούμε είναι να δείξουμε την  αγάπη μας και στον εαυτό μας και τους αγαπημένους  ανθρώπους μας, είτε είναι φίλοι είτε συγγενείς είτε ο γείτονας που μας στάθηκε στην τελευταία πλημμύρα.

Κυρίως  τα Χριστούγεννα  που θεωρούνται η κατεξοχήν οικογενειακή γιορτή,  ακόμη και οι πιο ανεξάρτητοι από εμάς αναζητούν την ζεστασιά και τη θαλπωρή των αγαπημένων προσώπων τους.
Είναι καλό να αναγνωρίσουμε αυτή μας την ανάγκη και μέσα από αυτήν να νοιώσουμε  και τους άλλους ανθρώπους.
Δες τη χαρά και το χαμόγελο των αγαπημένων σου όταν σε βλέπουν μπροστά τους και φωτίζεται το πρόσωπό τους γιατί τους κάνεις το αναπάντεχο δώρο της παρουσίας σου.
Χαίρονται  που είσαι μαζί τους, που μπορείτε να κοιταχθείτε στα μάτια, να αγγιχθείτε!
Τι πολυτιμότερο δώρο μπορείς να κάνεις από την αίσθηση «του αξίζεις, είσαι σημαντικός για μένα  και γι ΄ αυτό είμαι εδώ»;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ο υπερκαταναλωτισμός μας είχε ξεγελάσει. Τον αφήσαμε να κλέψει λίγο από την ανθρωπιά μας, τη ζεστασιά μας.
Τι αξία έχει ένα καινούριο ψυγείο για μια μάνα που στερείται το γιο της ακόμα και τις γιορτινές αυτές μέρες; Αν τη ρωτούσες πιθανότατα θα σου έλεγε « ας μπορούσα να τον βλέπω  πιο συχνά, και δεν ήθελα τίποτα. Μου φτάνουν όσα έχω».

Πόσο  χαίρεται η εξάχρονη κορούλα όταν έχει την ευκαιρία να βγει βόλτα στο πάρκο με τους γονείς της και βλέπει όλη την αγάπη και το καμάρι στα  μάτια τους, σε κάθε κουβέντα, σε κάθε τσαχπινιά, και ο μπαμπάς της εξηγεί τα χίλια δυο πράγματα που γνωρίζει για τα ζωάκια  ή για τα αγαπημένα της λουλούδια; Ας βγούμε έξω να ρωτήσουμε «πόσα παιδιά θα άλλαζαν την Νο 102 κουκλίτσα  ή τηλεκατευθυνόμενο 17 για μια τέτοια βόλτα; Αν έπρεπε να  διαλέξουν, Όλα! θα την άλλαζαν όλα!
Πόσοι άνθρωποι ακόμα και ενήλικες πλέον κουβαλάνε την απογοήτευση για τις  γιορτές που δεν είχαν τους γονείς τους κοντά; Την απόρριψη που ίσως ένοιωθαν κοιτώντας τις  εξέδρες μη βρίσκοντας ανάμεσα στο πλήθος και τους δικούς τους αγαπημένους να είναι εκεί για να τους ενθαρρύνουν ή να τους επευφημήσουν; Και όμως ίσως είχαν για δώρο τη μηχανή που ζητούσαν τόσο καιρό. Αλλά δε γιάτρεψε την πληγή…
Πόσοι γονείς δεν ελπίζουν ότι τώρα στις διακοπές θα δουν επιτέλους τα παιδιά τους ή τα εγγονάκια τους και το μόνο που τους μένει είναι μια επίσκεψη στα βιαστικά και ένα μεγάλο κουτί;

Ο καθένας μας έχει το δικό του μοναδικό τρόπο να φανερώνει τις αλήθειες του και τα συναισθήματά του. Ας είναι αυτές τις γιορτές να  εκφράσουμε την αλήθεια μας, να προσφέρουμε τα δώρα μας, όποια και αν είναι αυτά μικρά ή μεγάλα, με αγάπη!

Με μικρές αλλαγές στο χρόνο, το ρυθμό μας, τον τρόπο που εκδηλώνουμε την αγάπη μας μπορούμε να κάνουμε τα  μεγάλα θαύματα  της ζωής μας!

Ελένη Καψή

2 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Η σημερινή σου ανάρτηση κρύβει πολλές αλήθειες,που θάπρεπε όλοι οι γονείς που νοιάζονται για την ψυχική υγεία των παιδιών τους και την συναισθηματική τους ισορροπία,να λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να διορθώσουν ο,τι ακόμα τους παίρνει ν αλλάξουν. Τα παιδιά δεν θέλουν δώρα,να καλύψουν τα κενά της γονικής απουσίας.Τα παιδιά θέλουν στιγμές με τους γονείς τους! Ξανασκεφτείτε το πριν περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός και οι ευκαιρίες...

Unknown είπε...

Με μικρές αλλαγές στο χρόνο, το ρυθμό μας, τον τρόπο που εκδηλώνουμε την αγάπη μας μπορούμε να κάνουμε τα μεγάλα θαύματα της ζωής μας!


μου αρεσε πολυ το κειμενο σου αλλα περισσοτερο αυτη η προταση που ειναι τοσο αληθινη αλλα οπως κ αλλα πολυ συχνα το ξεχναμε ..ευχομαι το 2011 να φερει σε ολους μας υγεια κ περισσοτερο ποιοτικο χρονο με ανθρωπους που αγαπαμε