ενα γράμμα

Αγαπημένη μου,

Θα έδινα ολόκληρη  την ψυχή μου αυτή  τη στιγμή για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ. Ανοίγοντας την καρδιά μου, με όλη την αγάπη που σου έχω, θα ήθελα να σου πω ότι όταν σε σκέφτομαι, κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν έρχεται μέσα στο μυαλό μου, γιατί είσαι παιδί μου και ο γονιός, εγώ στην  προκειμένη περίπτωση, το μόνο που νοιώθω για σένα είναι αγάπη. Όμως είμαι από τη θέση του γονιού που βλέπω σε σένα τα καλά στοιχεία που έχεις, την πρόοδό σου, το πόσο όμορφη και προκομμένη είσαι στη ζωή σου. Δεν ψάχνω να βρω τα πλην σου, να σταθώ στις αδυναμίες σου, να στεναχωρηθώ για κάποιο λόγο που μου είπες.

Από την άλλη μεριά σε καταλαβαίνω και σε νοιώθω απόλυτα αν έρθω από τη δική σου θέση, από τη θέση του παιδιού. Υπήρξα και γω  παιδί και καταλαβαίνω και κατανοώ ότι από το γονιό περιμένουμε το τέλειο, το απόλυτο, το σίγουρο, το θεϊκό, τα πάντα.

Όταν αποφάσισα να σε φέρω στον κόσμο, ήμουνα και γω σίγουρη ότι είχα όλα αυτά τα προσόντα. Ότι δεν επρόκειτο να στεναχωρήσω τα παιδιά μου όπως εγώ είχα πληγωθεί και είχα στεναχωρηθεί όταν ήμουν παιδί. Μάταια, γιατί την πληγή την κουβαλούσα μέσα μου. Όση προσπάθεια και να έκανα δεν μου έβγαινε όλο αυτό που ήθελα να σου δώσω. Έπρεπε πρώτα να το δώσω στον ίδιο μου τον εαυτό.

Η ζωή υπάρχει για να ωριμάζουμε, μεγαλώνοντας, γνωρίζοντας και αγαπώντας πρώτα τον εαυτό, πρώτα εμάς τους ίδιους.

Μαζί  με σένα, που μεγάλωνες καρδούλα μου, μεγάλωνα και γω. Με αγωνίες, χαρές, λύπες, γέλια για να καταλάβω ότι αν δεν υπάρχει η γνώση, δημιουργείς πληγές χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και τώρα καταλαβαίνω ότι σου έχω δημιουργήσει πολλές πληγές τις οποίες όμως όσο εσύ τις κρατάς και δεν τις διώχνεις , τόσο αυτές υπάρχουν και σε βασανίζουν.

Μέσα από την ψυχή μου, αγαπημένη μου, σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Να αφήσεις χώρο δηλαδή μέσα στην καρδιά σου για το γονιό που από άγνοια νόμιζε ότι έκανε το καλύτερο.

Και να με συγχωρέσεις όχι για να νοιώσω εγώ καλύτερα, αλλά για να φύγει από μέσα σου αυτός ο θυμός που σε βασανίζει σήμερα. Και είναι εύκολο αν  αφήσεις τις βαλίτσες του θυμού που κουβαλάς. Αν  συνειδητά  τις αφήσεις στο πεζοδρόμιο και συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς αυτές. Θα νοιώσεις ελεύθερη αν συνειδητά αφήσεις να φύγει από πάνω σου όλο αυτό το βάρος.

Σ΄αγαπώ

Ελένη Παπακωνσταντίνου