προσδοκίες

Αρχίζει και ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά και το 2013, ήδη τελειώνει ο Ιανουάριος χωρίς  να το καταλάβουμε.

Το 2013 δεν ξέρω αν κάνω λάθος, ήρθε  λιγάκι αθόρυβα. Είχε γίνει βλέπεις τόσος θόρυβος για το τέλος του 2012 και  ακούστηκαν τόσα πολλά ότι θα συμβούν που νομίζαμε όλοι ή σχεδόν όλοι  ότι εδώ τελειώνουν τα πάντα.  Εκτός αυτού βέβαια  ήταν και όλη αυτή η αναστάτωση στα οικονομικά μας, που ήρθαν τα πάνω  κάτω.

Και έρχεται ο νέος χρόνος ήρεμα, ήσυχα, αθόρυβα, χωρίς καμία προσμονή, χωρίς καμιά προσδοκία.

Τι είναι οι Προσδοκίες;  

 Είναι όλα αυτά που στέλνουμε  στο μέλλον. Είναι όλα αυτά που περιμένουμε  από το μέλλον. Είναι όλα αυτά που φανταζόμαστε, που ονειρευόμαστε ότι θα συμβούν.

Λέμε: δεν πειράζει, τώρα  σπουδάζω. Θα διασκεδάσω όταν τελειώσω το πανεπιστήμιο και πιάσω δουλειά.

 Δεν πειράζει, τώρα μεγαλώνω παιδιά. Θα πάω ταξίδια  μόλις τακτοποιηθούν.

Τώρα  θέλω να  επισκευάσω το σπίτι, δεν μπορώ να διαθέσω χρήματα για μένα.

Ή και τα πιο απλά όπως θα ξεκινήσω δίαιτα από Δευτέρα, θα  ξεκινήσω γυμναστική την Άνοιξη, θα καλυτερεύσουν τα πράγματα στη σχέση μας , κάποιος άλλος θα λύσει τα δικά μας θέματα  κλπ  κλπ.

Περιμένουμε ότι τα καλύτερα θα τα φέρει το μέλλον και δεν ζούμε τα καλύτερα σήμερα.

Ζώντας με μεγάλες προσδοκίες, υπάρχει η πιθανότητα να ζήσω και μεγάλες απογοητεύσεις.

Ελένη Παπακωνσταντίνου