ανήκω

Υπάρχουν κάποιες λέξεις, κάποια ρήματα που έχουν μέσα τους τέτοια ενέργεια που μπορούν να καθορίσουν ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου.

Η λέξη, το ρήμα ανήκω είναι μία από αυτές.

Το μικρό παιδάκι, το βρέφος , μέχρι την ηλικία των οκτώ μηνών νομίζει ότι η μητέρα του και το κάθε τι γύρω του, αλλά κυρίως η μητέρα, είναι προέκτασή του. Αργότερα  και σιγά- σιγά ξεκαθαρίζει ότι η μητέρα και οι άλλοι είναι διαφορετικά άτομα.

Μικρό και απροστάτευτο όπως είναι ζητάει την ασφάλεια και την προστασία στα άτομα που είναι δίπλα του, και είναι οι μεγάλοι. Αυτοί σίγουρα θα το προστατέψουν, θα το ταίσουν, θα το βοηθήσουν να μεγαλώσει. Είναι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που είναι πολύ ισχυρό μέσα του. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει να αναρωτιέται και να ψάχνει , πού ανήκει.

Ανήκει λοιπόν σ’ αυτούς. Αργότερα καταλαβαίνει ότι «αυτοί» είναι η οικογένεια, η οικογένειά του, που αποτελείται από τη μαμά, τον μπαμπά,  τα αδέλφια.

Ανήκει στην οικογένεια που το θρέφει, το φροντίζει, το προστατεύει, επικοινωνεί μαζί του, ακούει τους προβληματισμούς και τα όνειρά του,  μα κυρίως και πάνω από όλα , το αγαπάει.

Το παιδί μέχρι που να πάει στο σχολείο, αλλά και μέχρι να ενηλικιωθεί,  εκεί μεγαλώνει, χτίζει προσωπικότητα και χαρακτήρα με ασφάλεια . Ζει  μέσα στην οικογένεια που οι μεγάλοι είναι ώριμα και υπεύθυνα άτομα .

Προτάσεις και απειλές  όπως « δεν σ’ αγαπάω», «είσαι κακό παιδί», «να φύγεις», «με κούρασες», «σε βαρέθηκα», « είσαι βλάκας» αλλά και η έλλειψη  επικοινωνίας, η έλλειψη διαλόγου, η αδιαφορία  και συμπεριφορές που δείχνουν ανωριμότητα κάνουν το μικρό παιδί να μη θέλει να ανήκει  και να ζει με αυτούς « τους μεγάλους».

Αρχίζει να ψάχνει από το σχολείο ή από το περιβάλλον να βρει κάποιους που να μπορεί να ανήκει. Να επικοινωνεί μαζί τους, να το ακούνε, να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα.

 Και βέβαια  είναι υγειές να δημιουργεί παρέες που ασχολούνται με τη γυμναστική, τη μουσική, την εκπαίδευση, και να θέλει να ανήκει σε μία από αυτές τις ομάδες που θα μπορεί να  έχει πρόοδο και ανάπτυξη.

Τι γίνεται όμως όταν μέσα από το περιβάλλον  βρίσκει παρέες που για να δείξουν ότι είναι μεγάλοι και μάγκες καπνίζουν, η κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, κλέβουν ή δημιουργούν αντικοινωνική συμπεριφορά;

Το παιδί για να ανήκει  θα πρέπει να κάνει ακριβώς τα ίδια που κάνει και η ομάδα. Βάζει την παρέα  αυτή πάνω από όλους. Έχει απορρίψει την οικογένεια, σταματάει να επικοινωνεί. Και βέβαια τα  αποτελέσματα  όταν το παιδί μπλέξει με τέτοιου είδους ουσίες είναι καταστροφικά για όλους. Για το ίδιο, για την οικογένεια.

Ελένη Παπακωνσταντίνου