Ο πόνος

Είπαν και έγραψαν για τον πόνο:

Ο πόνος είναι πύλη σοφίας.

Όσους πόνους έχουμε, τόση άγνοια έχουμε.

Οι πόνοι είναι καλοδεχούμενοι, γιατί μέσα από τον πόνο μαθαίνω.

Νοιώθω άσχημα σημαίνει δεν επικοινωνώ καλά με το ανώτερο κομμάτι μου, τον ανώτερο εαυτό μου.

Σέβομαι , εκτιμώ και επαινώ τον εαυτό μου. Δεν κακοποιώ τον εαυτό μου και δεν αφήνω τους άλλους να με κακοποιούν.

Όταν έρχεται μια θλίψη, έρχεται ένα μάθημα. Πολλούς από τους πόνους τους επιλέγουμε μόνοι μας.

Είμαστε εθισμένοι σε κάποιον πόνο και είναι δύσκολο να βγούμε απ’ αυτή την κατάσταση.

Ο πόνος γίνεται συνήθεια. Φεύγω από τον πόνο και κοιτάζω τι μαθαίνω απ’ αυτόν.

Δεν υπάρχει πόνος που να μη βγαίνει μέσα από την ψυχή μας.

Ο πόνος είναι το σπρώξιμο για να ανέβεις παραπάνω.

Ο πόνος ξύνει την ύλη για να βγει από μέσα μας το πνεύμα. Με τον πόνο ανέρχεται το πνεύμα.

Πάνω στα λάθη μένουμε  μέχρι να πονέσουμε.

Στον πόνο κοιτάζουμε πάντα το κομμάτι του «εγώ».

Αφήνουμε τον πόνο με υπομονή, δεν αποφεύγουμε τον πόνο.

Τον πόνο τον βιώνω και τον εκφράζω και σιγά- σιγά  ο πόνος αρχίζει να φεύγει.

Ρωτάω τον εαυτό μου, πού πονάω πιο πολύ; Τι φοβάμαι; Με αυτά προσπαθώ να παλέψω για να είναι η ψυχή μου ευχαριστημένη.

Ο πόνος είναι το σπάσιμο του όστρακου για να βγει η γνώση.

Με πόνο βγαίνουμε από το λάθος κομμάτι μας.

Ο πόνος είναι προϊόν άγνοιας. Και είναι προϊόν ανάγκης και αδυναμίας.

Τίποτα δεν υπάρχει έτοιμο στο σύμπαν.

Η οδύνη είναι αυτό, η μάθηση.

Κάθε στιγμή μαθαίνω και όχι παθαίνω.

Όσο πιο πολύ εγωϊστής είναι κάποιος, τόσο πολύς πόνος χρειάζεται για την αλλαγή.

Σέβομαι την ψυχή μου. Δεν θέλω άλλο πόνο.