31 Μαρτίου 2015

Θέλω να σταματήσω να καπνίζω

 - Παλαιότερη ανάρτηση  αλλά επίκαιρη γι αυτούς που καπνίζουν 
Καθώς μεγαλώνουμε αποκτάμε διάφορες συνήθειες . Άλλες από αυτές είναι *καλές *συνήθειες και είμαστε ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι , άλλες συνήθειές μας είναι δυσάρεστες, ενοχλητικές , *κακές * και ενώ θέλουμε δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τις έχουμε.

Μία από τις * κακές * συνήθειες είναι και το κάπνισμα.
Το  κάπνισμα το ξεκινάμε , για τους δικούς του λόγους ο καθένας , και χωρίς να το καταλάβουμε , γίνεται αυτή η * κακή * συνήθεια που τώρα δεν ξέρουμε πώς να τη σταματήσουμε.
Σαν life coαch , και από προσωπική εμπειρία, γιατί έχω σταματήσει να καπνίζω, σου λέω ότι μπορείς και συ να τα καταφέρεις .
Εάν δεν θέλεις να συνεχίσεις την συνήθεια του καπνίσματος, και αποφάσισες να *το κόψεις *τα 10 βήματα – παγίδες που ακολουθούν θα σε βοηθήσουν να πετύχεις τον στόχο σου.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι η πρόθεση και η
επιθυμία για να σταματήσει κάποιος το κάπνισμα , θα πρέπει
να είναι δική του και όχι κάποιου άλλου ατόμου.

ΔΗΛΩΣΗ ΘΕΤΙΚΗ: Η δήλωση που κάνω είναι θετική. Σταματάω να  καπνίζω επειδή Θέλω να………………………………………   ( περιγράφω σε ένα χαρτί τους λόγους )
ΣΤΟΧΟΣ: Ο στόχος θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος, κατανοητός και να μπορώ να τον πετύχω. Δεν βιάζομαι . Παίρνω τον χρόνο μου για να ετοιμαστώ.
ΔΕΣΜΕΥΣΗ: Συμφωνία και δέσμευση με τον εαυτό.

ΤΙ ΚΑΝΩ
Αρχίζω με υπομονή και αγάπη να στήνω τις πρώτες * παγίδες * στο τσιγάρο.
Η σχέση που υπάρχει εδώ έχει να κάνει με τον εαυτό που θέλει να
καπνίζει , τον εαυτό που δεν θέλει να καπνίζει και την ισχυρή συνήθεια που λέγεται τσιγάρο – καπνός – πακέτο- αναπτήρας- τασάκι.
Παγίδα 1)
Συνειδητά αρχίζω και παρατηρώ όλη τη διαδικασία *καπνίζω* . Παρατηρώ τον εαυτό μου και την συμπεριφορά μου, ενώ ανάβω ένα τσιγάρο.
Παρατηρώ σκέψεις και συναισθήματα που έχω την ώρα που καπνίζω.
Παρατηρώ πότε γίνεται η συνήθεια πράξη. Δηλαδή πότε καπνίζω περισσότερο, το πρωί με τον καφέ, το μεσημέρι μετά το φαγητό, με ένα ποτό το βράδυ, όταν είμαι σε στεναχώρια, όταν θυμώνω, όταν έχω χαρά.
Παρατηρώ συνειδητά εμένα και την συνήθειά μου σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μου και ειδικά αυτούς που δεν καπνίζουν.
( αυτοί μπορούν χωρίς τσιγάρο, εγώ μπορώ; )
Παγίδα 2)
Ερώτηση: θέλω ακόμα να σταματήσω να καπνίζω;
Έχοντας στο νου , ακόμα, την ισχυρή επιθυμία να σταματήσω την
συνήθεια του καπνίσματος, και ενώ συνεχίζω να καπνίζω, παίρνω
μικρές συνεντεύξεις από ανθρώπους που έχουν κάνει ήδη πράξη το στόχο τους. Πώς νοιώθουν, πώς είναι όταν δεν, είναι καλύτερα; Τι όφελος έχουν κλπ κλπ
Παγίδα 3)
Παίρνω για λίγο την αρχηγία.
Αποφασίζω να περιορίσω την συνήθεια πχ από 20 τσιγάρα που καπνίζω την ημέρα, να καπνίσω σήμερα και για τις επόμενες πέντε μέρες μόνο 15 τσιγάρα την ημέρα.
Παρατηρώ συνειδητά τον εαυτό και την συμπεριφορά μου σε σχέση με τον περιορισμό. Τα καταφέρνω; Επιβραβεύω τον εαυτό που τα κατάφερε.
Δυσκολεύομαι; βάζω περισσότερη δύναμη για να τα καταφέρω.
Παγίδα 4)
Συνειδητά συζήτηση με τον εαυτό που έχει την συνήθεια (σαν να μιλάω με κάποιον άλλο άνθρωπο), πότε άρχισα να καπνίζω;
Ποιοι ήταν οι λόγοι; Πώς ήμουνα εκείνη την περίοδο της ζωής μου; Τι ήθελα να καλύψω, να αποδείξω, να δηλώσω;
Ισχύουν οι ίδιοι λόγοι τώρα;
Όταν ανάβω ένα τσιγάρο αλλάζει κάτι στη ζωή μου ή νομίζω ότι με βοηθάει.
Παρατηρώ συνειδητά. θέλω ακόμα να σταματήσω αυτή τη συνήθεια;  Πώς δουλεύει το ότι έχω περιορίσει τον αριθμό των τσιγάρων. Παρατηρώ σκέψεις, συναισθήματα, συμπεριφορά.
Έχω την αρχηγία του εαυτού έστω και για λίγες ώρες την ημέρα;
Παγίδα 5)
Ενώ συνεχίζω να καπνίζω, συνειδητά παρατηρώ πόσα * ρούχα* έχω αφαιρέσει από την συνήθεια.
Θέλω ακόμα να σταματήσω να καπνίζω;
Ορίζω ημερομηνία διακοπής.
Έχω πισωγυρίσματα με τον περιορισμό; Παραμένω σταθερά στο στόχο.
Τι σημαίνει για μένα *καπνίζω*; Τι θέλω να * καπνίσω-θολώσω* στη ζωή μου για να μην το βλέπω;
Παγίδα 6)
Δημιουργώ νοερά , οραματίζομαι , την εικόνα του εαυτού που δεν καπνίζει. *Βλέπω* τον εαυτό μου να είναι με παρέα, να τρώει, να πίνει καφέ, να διασκεδάζει.* κοιτάζω* τα χέρια και βλέπω ότι είναι ελεύθερα από την συνήθεια του να κρατάω  ένα τσιγάρο.
Μπαίνω στη θέση του ανθρώπου, δίπλα μου, που δεν καπνίζει και κάνω πρόβα, πώς  θα είμαι και εγώ, όταν θα έχω σταματήσει την συνήθεια του να καπνίζω.
Βιώνω συναισθήματα ικανοποίησης, ελευθερίας, απαλλαγής .
Παγίδα 7)
Οφέλη από το σταμάτημα της συνήθειας.
Τι οφέλη έχω αν…………………………………….
Παρατηρώ σκέψεις υπεράσπισης ή όχι της συνήθειας.
Δεν κατηγορώ, λυπάμαι, σφαλιαρίζω τον εαυτό.
Μειώνω τον αριθμό των τσιγάρων και κάθε φορά επιβραβεύω τον
εαυτό για την προσπάθεια.
Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω;
Παρατηρώ τους γύρω μου που δεν καπνίζουν. Πώς νοιώθουν; Εγώ θα τα καταφέρω; Βάζω τον εαυτό μου στη θέση τους * σαν να….* παίρνω δύναμη, συνεχίζω.
Ξεγυμνώνω την συνήθεια από τα * υπέρ * που έχω βάλει επάνω της.  Πώς φαίνομαι στους γύρω μου όταν ανάβω τσιγάρο, όταν καπνίζω , όταν μυρίζει η αναπνοή μου, όταν μυρίζουν τα ρούχα μου, όταν βήχω, όταν τα πνευμόνια μου γεμίζουν πίσσα, όταν…… όταν…………………
Σταθερά επιμένω στην απόφαση και την ημερομηνία διακοπής.
Παγίδα 8)
Την περίοδο – εποχή – μέρα - που έχω βάλει στόχο να σταματήσω το κάπνισμα θα πρέπει να επιλέξω να μην έχω ασχολίες, υποχρεώσεις, πολλούς ανθρώπους  γύρω μου, εργασία κλπ ( Θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσεις τις μέρες των διακοπών )
ώστε να εστιάσω στον εαυτό μου και την ισχυρή απόφασή μου.
Δεν βγάζω *ντουντούκα* για να ανακοινώσω παντού τι έχω σκοπό να κάνω.
Η απόφαση και ο στόχος είναι αποκλειστικά δική σου επιλογή.
Δεν αφορά κανέναν, παρά μόνο εσένα.
Παγίδα 9)
Ερώτηση : ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ;
Οι συνήθειες γενικώς, η συνήθεια του τσιγάρου ή εγώ; Συμβαίνει χωρίς πολλές φορές να το καταλάβουμε να γινόμαστε όμηροι των συνηθειών μας.
Φόβοι: Αρχίζουν μέσα στο μυαλό να γίνονται διάφορες συζητήσεις του τύπου:
Την έχω πατήσει και δεν μπορώ να κάνω πίσω.
Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω. Ότι δεν έχω την δύναμη, την υπομονή , φοβάμαι ότι…………
Οτιδήποτε φοβάμαι είναι η υπεράσπιση της συνήθειας για την ύπαρξή της στη ζωή του καπνιστή. Είναι σαν να έχει γίνει μια οντότητα με σάρκα και οστά και υπερασπίζεται την ύπαρξή της. Συμβαίνει αυτό με τις συνήθειες.
Προετοιμασία για τον Χωρισμό
Ευχαριστίες στη συνήθεια που ήταν όλον αυτό τον καιρό μαζί σου. Που σε βοήθησε να ξεπεράσεις ( έτσι νόμιζες ) τα α, β, γ, δ, εμπόδια στο παρελθόν.
Ευχαριστίες που είχε κρατήσει το τιμόνι της ζωής σου για όλο αυτό το διάστημα.
Ευχαριστίες για την παρέα που κάνατε στις χαρές και τις λύπες σου.
Αποδοχή
Αποδοχή του εαυτού που κάπνιζε, με αγάπη, συμπόνια και καλοσύνη.
Αποδοχή με μεγάλη αγκαλιά, αποδοχή με συμπαράσταση.
Αποδοχή του εαυτού και καλοσόρισμα στην ελευθερία.
Παγίδα 10)
Βεβαιώνω τον εαυτό ότι θέλω ακόμα να πετύχω το στόχο.
Έχω τη δύναμη και το κάνω πράξη.
Στατιστικά έχει αποδειχθεί ότι μετά από τρείς μέρες διακοπής, η συνήθεια έχει γίνει παρελθόν. Το σώμα και ο νους έχουν σβήσει τις μνήμες της συνήθειας.
ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/Η . ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

17 Μαρτίου 2015

Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη...



«Θέλω το πόνο ολόκληρο
όρθιο τον πόνο
πέτρινο
όρθιο κι ακέραιο.
Μη φύγεις».
Γιάννης Ρίτσος

Όταν φεύγει ένα παιδί, ο κόσμος είναι πιο βαρύς. Λες και κάποιος τον φόρτωσε με πέτρες.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, η ημέρα δεν φέρνει περιστέρια, ούτε φουστάνια να ανεμίζουν, μήτε και χέρια να υψώνονται με στοργή.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, μια φούγκα σέρνεται στις γειτονιές, ένα τραγούδι άηχο. Ένας αποχαιρετισμός που κόπηκε στη μέση πριν ανθίσει.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, στα μπαλκόνια κρέμονται μάτια κρέπια και τίποτα δεν τα στεγνώνει.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, οι κουρτίνες γίνονται σεντόνι, ένα χέρι τις τραβάει γιατί το φως δεν το χρειάζεται – δεν είναι αδελφός.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, καρφιά σου λένε καληνύχτα, όχι στόματα.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, τα σπίτια γερνάνε απότομα, τα ρούχα παλιώνουν πριν την ώρα τους, τα ρολόγια δείχνουν άλλη ώρα.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, φεύγουν και τα βήματά του στα λιθάρια και τους δρόμους που περπάτησε. Όταν φεύγει ένα παιδί, θυμός ανεβαίνει από το νερό, καίει τα χόρτα.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, άλλη δικαιοσύνη από την ανάσταση δεν υπάρχει.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, τα μάτια λαχανιάζουν, τα χέρια εκδικούνται την αφή τους.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, κάτι δεν έκανες καλά, κάτι μας πήγε λάθος.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, τα άλλα παιδιά κρυώνουν.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, να ζεις γι' αυτό είναι το μόνο χρέος - να το θυμάσαι.
 Όταν φεύγει ένα παιδί, να ξέρεις φεύγει κάτι από αυτό που είσαι.
 Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη και ήταν Κυριακή, αυτή η ημέρα ποτέ δεν θα τελειώσει. Θα είναι πάντα η δική του Κυριακή.


15|03|2015 17:57
Πηγή: Όταν φεύγει ένα παιδί που το λέγανε Βαγγέλη... | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/content/196311/otan-feygei-ena-paidi-poy-legane-vaggeli#ixzz3UgLUFzUl

15 Μαρτίου 2015

θρήνος- ντροπή και ευθύνη



Νοιώθω μεγάλη θλίψη για τον χαμό του Βαγγέλη , όπως  μεγάλη θλίψη θα πρέπει να νοιώθουμε  όλοι που είμαστε γονείς και φέρνουμε στον κόσμο παιδιά..Ο Βαγγέλης είναι
ένα δικό μας παιδί. Είναι το παιδί μας. Το παιδί της Ελληνικής κοινωνίας του 2015.
Και θα πρέπει να νοιώθουμε και ντροπή  εμείς σαν γονείς  που με την άγνοια  και την αδιαφορία μεγαλώνουμε παιδιά θύτες της δικής τους ψυχής πρώτα και μετά των άλλων παιδιών που εκείνα επιλέγουν για θύματα.
Αυτό που έγινε στο Βαγγέλη δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται. Το ίδιο έγινε και στη Βέροια
με τον μικρό ‘Αλεξ  και πόσα άλλα περιστατικά που δεν  ξέρουμε.  Είναι ντροπή, μεγάλη μας ντροπή  να θέλουμε να λεγόμαστε γονείς και να μη γνωρίζουμε  πώς να μεγαλώσουμε ισορροπημένους, υγιείς και χαρούμενους ανθρώπους .Δεν είναι δυνατόν να χάνεται ένα παλικάρι 20 χρονών από εκφοβισμό. Ποιες μανάδες μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά; Τι αξίες τους έδωσαν;
Ο  θάνατος του Βαγγέλη θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Είναι η ευκαιρία να αναρωτηθούμε: πώς μεγαλώνω το παιδί μου; Τι αξίες του δίνω; Τι κάνουν οι δάσκαλοι και
οι εκπαιδευτικοί; Αφήσαμε το μεγάλωμα των παιδιών μας στην τηλεόραση, στο facebook και στην αδιαφορία μας. Είναι πιστεύω καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο  της άγνοιας και να γίνουμε  
συνειδητοί, υπεύθυνοι γονείς.
Ελένη Παπακωνσταντίνου