30 Δεκεμβρίου 2017

Ασκητική



Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς  ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν:
Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία. β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς τον θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει. Σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση. Σαν  εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές. Μα βαθύτερα νιώθουμε:  η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει – φυτά, ζώα, ανθρώπους – στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες ορμές. Και με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
 ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

29 Νοεμβρίου 2017

Νομίζω οτι...

Το *Νομίζω * είναι μία λέξη που τη χρησιμοποιούμε τόσο  συχνά που εάν σταματήσουμε λιγάκι και σκεφτούμε  τι κυριολεκτικά σημαίνει, θα μας  προβληματίσει  πάρα  πολύ.

*Νομίζω * είναι η γνώμη  μου, η πεποίθηση  που έχω εγώ για κάτι.  Είναι η δική μου αλήθεια για τα γεγονότα, όχι  η  πραγματικότητα ή και η αλήθεια  ενός άλλου  ανθρώπου.
Έχουμε την τάση να  νομίζουμε, να κάνουμε  υποθέσεις για τα πάντα. Κάνουμε υποθέσεις για το τι κάνουν  οι άλλοι  ή  τι σκέφτονται, το παίρνουμε προσωπικά και μετά τους κατηγορούμε και αντιδρούμε.
Νομίζω ότι…. και  βλέπουμε μόνον ότι  θέλουμε να δούμε και ακούμε ότι θέλουμε να ακούσουμε.
Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς έχουν  τα πράγματα. Φανταζόμαστε ……. υποθέτουμε πως…….  νομίζουμε  ότι ………  η αλήθεια είναι αυτό που εμείς υποθέσαμε σαν αληθινό.
Φοβόμαστε ή δεν μας περνάει καν από το μυαλό, να ζητήσουμε  διευκρινήσεις, πιστεύουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε είναι το σωστό,υπερασπιζόμαστε την * αλήθεια  μας * και κάνουμε τους άλλους να είναι λάθος.

Νομίζω ότι… κάνω υποθέσεις.... στις σχέσεις σημαίνει ότι ψάχνω για προβλήματα.
Συχνά νομίζω ότι ο σύντροφός μου ξέρει τι σκέφτομαι, τι μου αρέσει ποιες είναι οι ανάγκες μου
και δεν  χρειάζεται να του πω τι θέλω.

Νομίζω ότι …….  θα κάνει αυτό που θέλω, επειδή με γνωρίζει πολύ καλά. Εάν δεν κάνει αυτό που νόμιζα ότι θα έπρεπε, νοιώθω πληγωμένη, θυμώνω απογοητεύομαι και  πιστεύω ότι  εκείνος δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών μου, δεν μ’ αγαπάει, δεν με καταλαβαίνει.

Νομίζω ότι…. κάνω υποθέσεις ….με οδηγεί σε πολλές δυσκολίες, σε πολλά προβλήματα και  σε  έλλειψη επικοινωνίας με τους ανθρώπους που αγαπώ.

Ο τρόπος για να μην νομίζεις ότι….. για να μην κάνεις υποθέσεις...... είναι να ρωτάς.

Αν κάτι θέλεις, κάτι χρειάζεσαι, ζήτησέ το. Αν κάτι δεν καταλαβαίνεις  ρώτησε.
Διευκρίνισε τι εννοεί ο άλλος, όταν γίνετε μια συζήτηση. Πες τις ανάγκες σου και  τι πραγματικά  νοιώθεις, τι εννοείς, τι θέλεις , τι περιμένεις.
Με σωστή επικοινωνία δεν νομίζουμε ότι…… δεν υποθέτουμε πως…….. ακούμε  την αλήθεια του άλλου, λέμε τη δική μας αλήθεια.

Ελένη  Παπακωνσταντίνου

2 Νοεμβρίου 2017

ευθύνη

"Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω". 

Νίκος Καζαντζάκης

18 Ιουνίου 2017

είμαι εγώ


Σ’ όλο τον κόσμο δεν υπάρχει κανένας άλλος ακριβώς σαν κι εμένα. Υπάρχουν άνθρωποι που μου μοιάζουν σε μερικά σημεία, αλλά κανένας δεν είναι ολότελα όμοιος με μένα. Επομένως, ότι προέρχεται από μένα είναι απόλυτα δικό μου, γιατί εγώ μόνος μου το διάλεξα.
Μου ανήκει ότι έχω: το σώμα μου και όλα όσα κάνει, το μυαλό μου με τις ιδέες του και τις σκέψεις του, τα μάτια μου και οι εικόνες όσων βλέπουν, τα συναισθήματά μου, όποια κι αν είναι αυτά: θυμός, χαρά, αποκαρδίωση, αγάπη, απογοήτευση, ενθουσιασμός. Το στόμα μου και τα λόγια που ξεστομίζω: ευγενικά, γλυκά ή σκληρά, σωστά ή λαθεμένα. Η φωνή μου δυνατή ή σιγανή και όλες μου οι πράξεις, άσχετα αν κατευθύνονται προς εμένα ή προς τους άλλους.
Δικές μου είναι όλες οι φαντασιώσεις, τα όνειρά μου, οι ελπίδες μου, οι φόβοι μου.
Δικοί μου οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες μου και όλες μου οι αποτυχίες και τα λάθη μου.
Επειδή σε μένα ανήκει όλος ο εαυτός μου, μπορώ να γνωριστώ βαθιά, στενά μαζί του. Έτσι μπορώ να τον αγαπώ και να’ μαι φίλος μαζί του, με όλες τις πλευρές του. Μπορώ λοιπόν να βάλω όλον τον εαυτό μου να δουλέψει για το συμφέρον μου. Μερικές πλευρές του εαυτού μου με βάζουν σε απορία, το ξέρω, και άλλες μου είναι τελείως άγνωστες. Όσο όμως διατηρώ φιλικές σχέσεις μαζί του και τον αγαπάω, μπορώ με θάρρος και ελπίδα να αναζητώ λύσεις για τα αινίγματα και τρόπους για να ανακαλύψω πιο πολλά πράγματα για μένα.
Όπως κι αν μοιάζω κι αν φαίνομαι, ότι λέω και κάνω, ότι σκέφτομαι και αισθάνομαι σε οποιαδήποτε στιγμή, όλα αυτά είμαι εγώ. Κι αυτό είναι κάτι αυθεντικό και δείχνει πού βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή.
Όταν αργότερα εξετάσω πώς έμοιαζα και πώς φαινόμουν, τι έκανα και τι είπα, τι σκέφτηκα και πώς αισθάνθηκα, κάποια σημεία μπορεί να είναι ακατάλληλα. Μπορώ να τα πετάξω τα ακατάλληλα και να κρατήσω όσα αποδείχτηκαν κατάλληλα και να βρω κάτι καινούριο για να αντικαταστήσω ότι πέταξα.
Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, σκέπτομαι, λέω και πράττω. Έχω τα εργαλεία  που χρειάζομαι για να επιζήσω, να’ μαι  κοντά με τους άλλους, να’ μαι  παραγωγικός, να καταλαβαίνω και να βάζω σε τάξη  μες στο νου μου το πλήθος των ανθρώπων και των πραγμάτων έξω από μένα.
Είμαι κύριος του εαυτού μου και επομένως μπορώ να τον οργανώσω.
Είμαι εγώ και είμαι πολύ εντάξει.

Από το βιβλίο  της Βιρτζίνια Σατίρ
 - Πλάθοντας Ανθρώπους -

13 Φεβρουαρίου 2017

ευγνωμοσύνη



Σήμερα , αλλά και κάθε μέρα, κάθε  λεπτό, κάθε ώρα , όλη μέρα  σκέφτομαι την  ευγνωμοσύνη. Μόνο για σήμερα, αλλά και κάθε μέρα , ότι και να κάνω, ότι και να δω, ότι και να σκεφτώ νοιώθω ευγνωμοσύνη.
Η ευγνωμοσύνη είναι ο πολλαπλασιαστής της αγάπης.
Η ευγνωμοσύνη ξεκινάει με μια μικρή λέξη που είναι το ευχαριστώ.
 Όταν λέμε ευχαριστώ και αισθανόμαστε να βγαίνει μέσα από την  καρδιά μας, τόσο πιο πολλή αγάπη εκπέμπουμε.
Νοιώθω ευγνωμοσύνη για  τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και μόνο για
σήμερα  σε κάθε ευκαιρία τους λέω ευχαριστώ.
Νοιώθω ευγνωμοσύνη για το σπίτι μου
 για την οικογένεια μου
 για τους φίλους μου
 για τη δουλειά μου.
Νοιώθω ευγνωμοσύνη για την υγεία που έχω και λέω ευχαριστώ
που μπορώ και βλέπω 
που μπορώ και ακούω
που περπατάω 
που γελάω
που χαίρομαι
 γιατί όλα αυτά τα θεωρούμε δεδομένα και αρχίζουμε  τα παράπονα και την γκρίνια μόνον όταν τα στερηθούμε.
Μόνο για σήμερα , αλλά και κάθε μέρα, νοιώθω ευγνωμοσύνη και κάθε στιγμή λέω ευχαριστώ που υπάρχω σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο.
Λέω ευχαριστώ και νοιώθω ευγνωμοσύνη 
για  τα δέντρα
 για τα λουλούδια
 για τα πουλιά
για τα αστέρια
 για τον πανέμορφο ουρανό ακόμα και αν είναι συννεφιασμένος γιατί  πίσω από τα σύννεφα υπάρχει πάντα ένας πανέμορφος ήλιος.
Μόνο για σήμερα νοιώθω ευγνωμοσύνη γιατί είμαι μέρος της δημιουργίας.
 Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένα πολλά πράγματα που έχουμε, ανθρώπους αγαπημένους που έχουμε δίπλα μας, γεγονότα που έρχονται στη ζωή μας.
ευχαριστώ