28 Ιανουαρίου 2018

για την αγάπη



Η αγάπη είναι το μοίρασμα χαράς που ξεχειλίζει.
Είσαι πολύ γεμάτος από χαρά. Δεν μπορείς να την
κρατήσεις, πρέπει να τη μοιραστείς.
Τότε η αγάπη είναι ποίηση, είναι κάτι το απίστευτα όμορφο,
κάτι που δεν είναι αυτού του κόσμου, κάτι που έρχεται
από την άλλη διάσταση.
Μάθε την τέχνη της αγάπης, μάθε την τέχνη, ώστε να βάλεις
στην άκρη όλα όσα εμποδίζουν την αγάπη.
Πρόκειται για μια αρνητική διαδικασία. Είναι όπως όταν
σκάβεις ένα πηγάδι: συνεχώς βάζεις στην άκρη στρώματα
από χώμα, πέτρες, βράχια και ξαφνικά, νάτο!, το νερό.
Το νερό ήταν πάντα εκεί, ήταν ένα υπόγειο ρεύμα.
Τώρα, που έχεις βάλει στην άκρη όλα τα εμπόδια, το νερό
είναι διαθέσιμο.
Έτσι είναι η αγάπη:
Είναι το υπόγειο ρεύμα της οντότητάς σου.
Ήδη ρέει, αλλά υπάρχουν τόσες πέτρες, τόσα στρώματα χώματος
που πρέπει να παραμεριστούν.
ΟΣΣΟ



 

24 Ιανουαρίου 2018

επιλέγω την αγάπη

Σήμερα,  γέμισε την καρδιά σου με αγάπη, με ευγνωμοσύνη, με χαρά, με αισιοδοξία.
Γίνε, μόνο για σήμερα το άτομο που πάντα ήθελες να είσαι.
Να έχεις μέσα σου μόνον αγάπη
Να νιώθεις ευγνωμοσύνη
Ναι είσαι ένας χαρούμενος άνθρωπος
Να είσαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος
Να σκέφτεσαι θετικά
Όλες αυτές οι έννοιες γίνονται πραγματικότητα μόνον όταν γίνουν συνειδητά καθημερινή πράξη.
Μόνο για σήμερα, άφησε στην άκρη τα δυσάρεστα, τις αρνητικές σκέψεις, τις καθημερινές δυσκολίες, τα δεν έχω, δεν μπορώ, τους θυμούς, την έλλειψη και δώσε χώρο στην αγάπη, την ευγνωμοσύνη, τη χαρά, την αισιοδοξία , να είναι μέσα στην καρδιά σου, μόνο για σήμερα.
Μόνο για σήμερα  συντροφιά με  την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, τη χαρά, την αισιοδοξία,  κοίτα μέσα σου και δες πώς είναι οι σκέψεις σου. Είναι πιο θετικές;
Νιώσε το σώμα σου. Είναι πιο χαλαρό ;  πιο ανάλαφρο;
Κοίτα στον καθρέφτη το πρόσωπό σου. Είναι πιο ξεκούραστο; Πιο ήρεμο;
Κοίτα γύρω σου. Πώς  είναι η συμπεριφορά σου στο σπίτι, στη δουλειά;
Έχει αλλάξει η διάθεσή σου; Νιώθεις το σώμα σου πιο γερό;  Πιο όμορφο;
 Νιώθεις  ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα;
Νιώθεις   ότι  και προβλήματα να υπάρχουν, κάποια λύση  θα βρεθεί;
Νιώθεις ότι χωρίς καμία προσπάθεια θέματα που σε απασχολούσαν τόσον καιρό, λύθηκαν σε  λιγότερο από μια μέρα;
Μια παροιμία λέει πως << αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς>>.
Κοιτάζω  μέσα μου και συνειδητά κάθε μέρα
επιλέγω την αγάπη
επιλέγω την ευγνωμοσύνη
επιλέγω τη χαρά
επιλέγω την αισιοδοξία
Κάθε μέρα
Γιατί με αγαπώ.

19 Ιανουαρίου 2018

Ασκητική -Δεύτερο χρέος



Δε δέχουμαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι!
Την αγωνία τούτη βαθιά, αιματηρά  να τη ζήσεις, είναι το δεύτερο χρέος.
Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει, μα η καρδιά ,
αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το
δίχτυ της ανάγκης.
Να  υποτάξω τη γης, το νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό, να νιώσω με ποιους νόμους αρμολογούνται κι έρχουνται και ξανάρχουνται οι αντικαθρεφτισμοί που ανεβαίνουν από την πυρωμένη έρημο του νου, τι αξίαν έχει;
« ‘Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία.
Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρα από τα σύνορα την ηρωικήν απελπισμένην έξοδο, να ‘ταν να μπορούσε η καρδιά μου!
Μια προσταγή μέσα μου:
-Σκάψε! Τι βλέπεις;
-Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
-Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
-Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
-Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
-Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα ΄ναι ο θάνατος.
-Σκάψε ακόμα!
Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
-Μην κλαις! Μην  κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

11 Ιανουαρίου 2018

Ασκητική πρώτο χρέος



Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δεις και να δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου, και μέσα στ’ αυστηρά τούτα σύνορα αδιαμαρτύρητα, ακατάπαυτα να δουλεύεις – να ποιο είναι το πρώτο χρέος.
Με αντρεία, με σκληρότητα στερέωσε απάνω στο σαλευόμενο  χάος το καταστρόγγυλο, το καταφώτιστο αλώνι του νου, ν’ αλωνίσεις, να λιχνίσεις σα νοικοκύρης, τα σύμπαντα.
Καθαρά να ξεχωρίσεις κι ηρωικά να δεχτείς τις πικρές γόνιμες τούτες ανθρώπινες, σάρκα από τη σάρκα μας αλήθειες:
α) ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ τη ουσία
β)κι όχι όλα τα φαινόμενα, παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης
γ)κι ακόμα στενώτερα: όχι καν τα φαινόμενα τούτα της ύλης, παρά μονάχα τους μεταξύ τους συνειρμούς.
δ) κι οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί, ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο, είναι κι αυτοί γεννήματα του ανθρώπου.
ε)και δεν είναι οι μόνοι δυνατοί ανθρώπινοι, παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πραχτικές και νοητικές του ανάγκες.
Μέσα στα σύνορα τούτα, ο νους είναι ο νόμιμος απόλυτος μονάρχης. Καμιά άλλη εξουσία στο βασίλειό του δεν υπάρχει.
Αναγνωρίζω τα σύνορα τούτα, τα δέχουμε μ’ εγκαρτέρηση, γενναιότητα κι αγάπη, κι αγωνίζουμαι μέσα στην περιοχή τους άνετα σα να ‘μουν ελεύθερος.
Υποτάζω την ύλη, την αναγκάζω να γίνει καλός αγωγός του μυαλού μου. Χαίρουμαι τα φυτά, τα ζώα τους ανθρώπους, τους θεούς σα παιδιά μου. Όλο το Σύμπαντο το νιώθω να σοφιλιάζει απάνω μου και να με ακλουθάει σα σώμα.
Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου: < Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα>. Μα ξαναζεύουμαι, πάλι, γοργά στον τροχό της ανάγκης, κι όλο το Σύμπαντο ξαναρχινάει γύρα τρογύρα μου την περιστροφή του.
Πειθαρχεία, να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα σοζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου.
Να πως με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από τα φαινόμενα – πριν να κινήσεις για τη λύτρωση. Αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς.
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ