15 Μαρτίου 2015

θρήνος- ντροπή και ευθύνη



Νοιώθω μεγάλη θλίψη για τον χαμό του Βαγγέλη , όπως  μεγάλη θλίψη θα πρέπει να νοιώθουμε  όλοι που είμαστε γονείς και φέρνουμε στον κόσμο παιδιά..Ο Βαγγέλης είναι
ένα δικό μας παιδί. Είναι το παιδί μας. Το παιδί της Ελληνικής κοινωνίας του 2015.
Και θα πρέπει να νοιώθουμε και ντροπή  εμείς σαν γονείς  που με την άγνοια  και την αδιαφορία μεγαλώνουμε παιδιά θύτες της δικής τους ψυχής πρώτα και μετά των άλλων παιδιών που εκείνα επιλέγουν για θύματα.
Αυτό που έγινε στο Βαγγέλη δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται. Το ίδιο έγινε και στη Βέροια
με τον μικρό ‘Αλεξ  και πόσα άλλα περιστατικά που δεν  ξέρουμε.  Είναι ντροπή, μεγάλη μας ντροπή  να θέλουμε να λεγόμαστε γονείς και να μη γνωρίζουμε  πώς να μεγαλώσουμε ισορροπημένους, υγιείς και χαρούμενους ανθρώπους .Δεν είναι δυνατόν να χάνεται ένα παλικάρι 20 χρονών από εκφοβισμό. Ποιες μανάδες μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά; Τι αξίες τους έδωσαν;
Ο  θάνατος του Βαγγέλη θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Είναι η ευκαιρία να αναρωτηθούμε: πώς μεγαλώνω το παιδί μου; Τι αξίες του δίνω; Τι κάνουν οι δάσκαλοι και
οι εκπαιδευτικοί; Αφήσαμε το μεγάλωμα των παιδιών μας στην τηλεόραση, στο facebook και στην αδιαφορία μας. Είναι πιστεύω καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο  της άγνοιας και να γίνουμε  
συνειδητοί, υπεύθυνοι γονείς.
Ελένη Παπακωνσταντίνου